Fileprobleem opgelost, 1 procentje erbij

Aanleiding voor zijn uitspraak is de mobiliteitsprognose van het Centraal Planbureau (CPB) en het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) voor Nederland in 2030 en 2050.

Die prognose houdt in dat er bij een lage inschatting van de groei in Nederland zo’n 8,5 miljoen voertuigen bij komen en dat het aantal files tot aan 2050 zal verdubbelen. Ik hoorde een discussie op de radio tussen verkeerspsycholoog Gerard Tertoolen en Joram van Klaveren. Tertoolen vindt dat louter asfalt smeren geen oplossing is. Volgens hem ligt de oplossing in een spreiding van tijd en ruimte. Meer thuiswerken en op andere tijdstippen autorijden. Niet met z’n allen tegelijk als lemmingen in de file gaan staan, maar gespreid vertrekken. Efficiënt gebruik maken van helpende techniek.

Maar goed, dat smakelijke verhaal dus. Van Klaveren zegt dat meer asfalt de oplossing is voor het fileprobleem. Hij onderbouwt: Slechts vijf procent van Nederlands oppervlakte is bedekt met wegen. Als je van die vijf procent nu eens zes procent maakt, is het probleem in een klap weg. Er komt achteraan: “Eén procentje meer en het hele probleem is opgelost!”

Nou ben ik geen rekenwonder, maar dit sommetje snap ik! Om van vijf naar zes procent te gaan heb je twintig procent meer nodig, toch? Als we al vijf taartjes hebben staan en we maken er nog een, dan hebben we twintig procent meer.

Toch klinkt het wel als zo’n lekker taartje, meer asfalt. En wie ben ik, als rijinstructeur, om te zeggen dat meer asfalt niet leuk klinkt! Maar kun je even met me meedenken, hoe we dat voor elkaar gaan krijgen? Hoe lang het gaat duren voor al dat asfalt er ligt? Hoe veel dat gaat kosten? Wanneer dat klaar is?

Als we echt zoveel wegwerkzaamheden zouden gaan krijgen, dan snappen u en ik dat taartje nog een lange, lange nasmaak (met files) heeft. Ik ben bang dat ik Van Klaverens taartje niet lust!