Als we in Nederland de files en ongevallen op de snelwegen echt willen terugdringen, is een radicaal andere aanpak noodzakelijk.
De aanleiding voor deze blog is een aantal twitterberichten en de aanhoudende blik op filenieuws en ongevalsmeldingen.
Aanleiding en oorzaak worden vaak door elkaar gehaald, maar
we moeten deze uit elkaar houden. De oorzaak is de achterliggende reden. De aanleiding
is hetgeen ‘de bom doet barsten’. Zo is in veel gevallen een ongeval een
aanleiding tot een file, en niet een oorzaak daarvan. De oorzaak is dat er zoveel auto’s op zo’n
klein stukje weg rijden en dat ze zó dicht op elkaar rijden, dat ze niet meer kunnen anticiperen.
We kunnen de volgende -op zich goede- symptoombestrijding doen:
De maximumsnelheid op de snelweg is ingevoerd in februari 1974
*2). Het verkeersbeeld zag er toen totaal anders uit. De ongevallen die
toen
plaatsvonden, zijn door alle maatregelen van de afgelopen decennia
–gelukkig– niet
meer te vergelijken met die van tegenwoordig. Ook vallen er elk jaar
minder
dodelijke verkeersslachtoffers ten opzichte van het jaar daarvoor *3). Maar het wordt nog steeds niet veiliger. Dat is vanwege ons gedrag. Er moet dus iets in ons gedrag veranderen wil het veiliger worden.
Uitleg categorieën: elke categorie hoger bevat minder deelnemers
De titel van deze blog zegt: 'Schaf de snelheidscontroles maar af'. Ik pleit echter niet voor het afschaffen van de maximumsnelheid
op zich. Ik pleit wel voor het roer drastisch om in de meetbaarheid en handhaving. De snelheidsboete mag
blijven, maar is geen oplossing voor het radicaal vergroten van de veiligheid.
Volgens mij is de sleutel tot het voorkomen van files en ongevallen
het afstand houden ten opzichte van je medeweggebruikers. Dit heeft zo’n
enorm positief effect op de wendbaarheid en de rust in het verkeer. Ik heb dit
onlangs nog weer ervaren tijdens de workshop die ik gaf: “Een andere kijk
op verkeer”. We zagen in de workshop dat grotere groepen zeer wendbaar kunnen zijn als ze onderling een zodanige afstand bewaren dat het zicht niet teveel belemmerd wordt.
Wat is een goede afstand? Iedereen die een auto bestuurt, weet
dat twee seconden afstand de veiligheid bevordert. Ver voor de invoering van
een maximumsnelheid hadden we al meetapparatuur in de auto om de gereden snelheid
te meten. Wáárom hebben we geen afstandmeetapparatuur in de auto? Geef iedereen
een afstandmeter in de auto - weet je wel, hup, met een zuignapje op je
voorruit, je weet direct hoeveel afstand je houdt, 1, 2, 3, 4 seconden afstand. Verreken die voor mijn part eenmalig in de motorrijtuigenbelasting.
Hoe simpel kan het zijn om op diverse plaatsen de snelheidsflitsers te vervangen voor afstandsflitsers. En niet pas gaan handhaven als we het bumperkleven noemen. Bumperkleven wordt nu pas beboet als je dichter dan 10 meter nadert. Dat is bij een snelheid van 100km/u 0,36 seconden. Als we graag willen dat iemand een afstand houdt van 2 hele seconden, waarom dan pas gaan handhaven bij 0,36? Zorg wel voor
een goede communicatie over het waarom en hoe van de invoering van deze verandering. Zorg
ook voor een overgangsperiode van bijvoorbeeld een half jaar.
U kent vast dat gevoel wel: "Oeps, dat ging maar net goed, volgende keer beter kijken..." Als we nu een stap eerder beginnen en categorie A halveren door beter op afstand te rijden, dan halveert automatisch categorie B mee. Zeg ik dat dan al het fileleed is opgelost? Nee. Maar denk eens met me mee: hoe zou Nederland er uit zien als we dit samen aanpakken?
Hopelijk heb je wat aan deze blog gehad en kun je er mee wat mee.
Heb je vragen/opmerkingen naar aanleiding van deze blog? Reacties gewenst!
*1) Informatie over en de boetes voor bumperkleven
*2) De historie van de maximumsnelheid
*3) Aantal verkeersdoden in 2013
http://www.rijksoverheid.nl/nieuws/2014/04/24/fors-minder-verkeersdoden-in-2013.html
"Ja de eerste les is me heel goed bevallen! Wanneer kan ik weer? Ik had eerst een rijinstructeur die me niet zo goed begreep, en nu heb ik dat gevoel gelukkig wel!"
Ilse, Apeldoorn
"Ik heb vandaag weer heel veel geleerd. En wat ik fijn vind is dat ik de rust krijg om net zoveel te oefenen tot mijn zelfvertrouwen groot genoeg is om het alleen te durven."
Marthen
Bart, Apeldoorn