Kijken, zicht naar buiten
Iedereen die mij op social media een beetje volgt, kan weten dat ik regelmatig mijn interesse in oldtimers deel. Gisteren zag ik nog zo'n ouwe Volkswagen. Op de Kayersdijk in Apeldoorn - in de file. Nou ja, het is denk ik nog geen echte oldtimer -ik vermoed van '93- maar dat even terzijde.
Plotseling viel het me op hoe 'doorzichtig' oude auto's zijn. Grote, heldere, glasoppervlakken zorgen voor een goed zicht op de weg en op het verkeer. Het zorgt er ook voor dat wij, vanuit onze lesauto, goed door de auto heen kunnen kijken en daardoor zicht houden op het overige verkeer.
Ter vergelijk maakte ik ook een foto van zijn 'opvolger', een Passat uit '15. Waarschijnlijk wel een sjoemelvolkswagen, maar dat doet er nu niet toe. Het gaat om het zicht rondom en de doorzichtigheid. Wat neemt het plaatwerk veel van het zicht weg. Brede stijlen zorgen vaak voor grotere dode hoeken. Ook is het glasoppervlak ten opzichte van de auto veel kleiner dan van de voorganger. Daarnaast viel het ons tijdens de rijles ook op dat de hoofdsteunen veel van het zicht naar achteren wegnemen.
Naar achteren kijken wordt er zo niet makkelijker op. En door de auto heen kijken tijdens file -ik noem maar weer de Kayersdijk in Apeldoorn- wordt ook niet makkelijker. Ik heb het dan nog niet eens over auto's met getint warmtewerend glas of extra donkere folie. Bijna geblindeerde ramen met vijftig procent minder zicht.
Tijdens het veilig leren autorijden leren we onder andere goed kijken -waarnemen- en voorspellen. Leren we niet alleen dat de auto veilig moet zijn, maar dat de bestuurder zich ook veilig moet gedragen. De auto's van nu zijn qua veiligheid natuurlijk verbeterd ten opzichte van voorgaande modellen. Maar al die veiligheid ten spijt moet ik toch bekennen dat ik qua zicht rondom liever in die oldtimer rijd.